Kasih mak ayah & kasih anak...

Orang tua-tua ada berkata, "seorang ibu mampu menjaga 10 orang anak, namun 10 orang anak belum tentu dapat menjaga seorang ibu.." 

Gambar aku curik dari tnet jer...Ha...

Sepanjang pemerhatian aku kat ward ni, ada betul gak kata-kata ni...Sedih la plak bila benda2 macam ni berlaku..Geram...nak marah tak mampu..nak luah tak terkata...last-last ngumpat dgn nurses x pun luah kat blog jer boleh...hu...

Bukan nak kata la...tapi aku tgk, sorang mak/ayah sanggup buat apa saja untuk anak-anak yeorg..sorg mak sanggup tunggu sebelah jaga anak yeorg yg patah sebab xcident merempit past ambil dadah...may b dgn harapan anak yeorg dpt berubah...sedih aku tgk, anak yeorg yg muda just patah kaki or tangan baring sedap2 atas katil berselimut bagai, mak yeorg just tido atas kerusi x de selimut kat ppum yg sejuk membeku..lagi sedih tgk kalau tido atas lantai...hu....tak lagi anak yg manja...mak ye tu dah la lumpuh, guna kerusi roda jer...sanggup tunggu jaga anak ye yg xcident...x tau la kalau 1 hari nnt, anak ye sanggup lupakan susah payah mak ayah yeorg, nak jer aku lempang....

tp, lain lak kisahnya kalau patient2 yg berumur yang masuk...anak2 dtg time admit & discharge jer...x de pun nak melawat time2 lain...suap makan pun nurse yg tlg...tukar pampers & lap badan bagi mandi pun, nurse yg buatkan...ish...itu ok lagi...bila boleh discharge, mcm2 alasan...Alasan yg slalu aku dpt & membuatkan darah aku menggelegak is "oh, saya belum dapat cari rumah kebajikan utk hantar mak/ayah saya past kuar hospital ni..tunggu 2,3 hari lagi la baru kasi dia kluar..."....Wah, bukan sedap ko ckp mcm tu...ko hingat hospital ni rumah kebajikan ke...aku x nak simpan patient lama2 kat ward, nanti dpt nasocomial infection la, itu ini la..yeorg gak bising itu ini...dah la ckp tu x leh ckp baik2...marah-marah sebab mak ayah yeorg leh discharge...orang lain punya hepi sbb leh kuar hospital, yeorg marah2 aku lak..ni yg aku geram...x sedar ke itu mak ayah yeorg yg dah byk membesarkan yeorg??? 

Hmm...itulah lumrah...pahit untuk ditelan tapi itu kenyataan yang boleh dikatakan kerap berlaku...kadang2 tu, bila balik bilik, teringat kata2 yeorg smbil teringat wajah2 patients, nak mengalir air mata...so, kepada pembaca di luar sana (kalau ada yg baca la kan...ha...almaklumla blog x famous...) hargailah ibu bapa anda...

"Ya Allah, ampunilah dosaku dan kedua ibu bapaku dan rahmatilah mereka seperti mana mereka menjaga ku ketika ku masih kecil..."